James Joyce Dublinliler’de en çok felç olma halini tasvir etmiş. Eveline mesela, gitmek ister ve kaçamaz. Bırakıp gidemez ve hikaye ‘Frank geçti turnikeyi, gelmesi için ona seslendi. Herkes de ona yürüsün diye bağırıyordu, ama o hala Eveline’I çağırıyordu. Bembeyaz yüzünü çevirdi ona, edilgin, çaresiz bir hayvan gibi. Gözlerinde ne bir sevgi vardı ne bir veda ne de bir tanışıklık’ (Çeviren Murat Belge, İletişim Yayınları, 1987) diye biter.
Benim İrlanda ile tanışıklığım 1980 Eurovision şarkı yarışması, Johnny Logan’ın müthiş şarkısı ‘What’s Another Year’ ile başlar. Chris de Burgh ile devam eden bir yakınlaşma süreci de var tabii. Sonra üniversitede ‘Joyce’ ve ‘Dubliners’… Gerisi zaten geldi… Uzun yıllardır da bir türlü fırsat yaratamamıştım gitmek için. Yaz başında 16-17 Şubat 2019’da gerçekleşecek olan ELT Ireland konferansına çok severek hazırladığım ‘Dil Derslerinde Film’ atölyem ile konuşmacı baş vurumu yaptım. Konuşmam kabul edildikten sonra ise gideceğim günü iple çektim.
Aklımda beklentilerim ile ilgili bir sürü soruyla, bir yandan da hayal kırıklığına uğrama korkusuyla 14 Şubat günü Dublin’e uçtum. Ertesi gün, konferanstan önce gezecek, şehri tanıyacak bir tam günüm vardı önümde. Sabah ilk iş James Joyce Centre’daydım, hemen ardından da ‘Writers Museum’a gittim. UNESCO tarafından edebiyat şehri olarak ilan edilen , zaten her köşesinde yazarların heykelleri, sergileri ile karşılaşabileceğiniz, Joyce’un paralize olmuş şehrinin aksine, canlı ve yaşayan bir şehir Dublin. İnsanlar yardımsever ve güler yüzlü. Bir de sanırım bu kadar yıl beklememin şerefine kışın ortasında pek de cömertti bana karşı. Bir damla yağmur görmeden, güneş ışınları ile karşılayıp, yolcu etti beni şehir.
Gezmekten çok keyif aldığım Dublin’de konuşmacı olarak katıldığım konferanstan da çok keyif aldım. Dinlediğim konuşmalar bazı konulara farklı bakış açıları ile bakmamı sağladı. ‘Making Connections, Using Film in Language Classroom’ başlığıyla yaptığım sunum için de son derece olumlu geri dönüşler almak beni mutlu etti.
Hayalkırıklığına uğradım mı? Tabii ki hayır. Keyif aldım mı? Kesinlikle evet. Yetti mi? Sadece bir gün mü, çok şey kaldı aklımda yapmak istediğim. Wilde’ı, Yeats’i, Becket’ı tekrar ziyaret etmek en büyük dileğim. Ha bir de Maeve Binchy var tabii, ki onunla ilgili düşüncelerimi bu bloğun düzenli okuyucuları zaten bilir.
